ad

Muzyk rockowy Kazik Staszewski przyjechał dziś (28 grudnia) do Pabianic z żoną, córką i siostrą. Wieczorem odsłonił tablicę na murze Szkoły Podstawowej nr 5. Jest to tablica ku czci Stanisława Staszewskiego i jego ojca Kazimierza (wieloletniego kierownika Szkoły Podstawowej nr 5, twórcy pabianickiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego) - taty i dziadka Kazika. Pomysłodawcą jest pabianiczanin Radosław Szymański.

 

Stanisław Staszewski urodził się 18 grudnia 1925 roku w mieście nad Dobrzynką (zmarł 22 stycznia 1973 w Paryżu). Pochodził z rodziny ze szlacheckimi korzeniami, jego ojciec był dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 5. W czasie II wojny światowej Stanisław brał udział w powstaniu warszawskim na Pradze. Powstanie w tej części miasta zakończyło się długo przed kapitulacją AK, więc Staszewski nie mógł liczyć na status żołnierza i groziło mu natychmiastowe rozstrzelanie. Zgłosił się wraz z grupą kolegów do Wehrmachtu, pozorując chęć zaciągnięcia się. To uratowało go przed śmiercią. Wkrótce zdezerterował, ale został złapany i odesłany do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W marcu 1945 ciężko zachorował i żywy znalazł się wśród zwłok przeznaczonych do spalenia (gdzie przeleżał całą noc). Uratował się przez przypadek.
Po zakończeniu wojny Staszewski rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów pracował w płockiej Petrobudowie. W tamtym czasie powstała piosenka Inżynierowie z Petrobudowy.
W 1951 poznał swoją przyszłą żonę. W tym czasie powstał warszawski klub "Piwnica" przy placu Grzybowskim, gdzie Stanisław Staszewski stał się liderem duchowym stałych bywalców. W 1961 otrzymał posadę architekta miejskiego w Płocku i osiedlił się tam, szybko znajdując się w centrum tamtejszego życia towarzyskiego. Obracał się w kręgach młodzieży skupionej wokół klubu "Marabut". W tym czasie powstały utwory Celina i Baranek.
Jego twórczość stała się "podejrzana ideologicznie", a nim samym zaczęła interesować się milicja. Rozpoczął się konflikt z władzami partyjnymi, w wyniku którego Staszewski został usunięty z partii. W 1967 wyemigrował do Paryża. Tam powstały m.in. utwory: Bal kreślarzy i Marianna. W latach 1968–1970 pracował w Boulogne-sur-Mer.
Staszewski zdawał sobie sprawę ze swojego stanu zdrowia i wiedział, że ma chore serce. Na trzy dni przed swoją śmiercią napisał utwór A gdy będę umierał. Pochowany jest obecnie na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
Teksty Staszewskiego wykonywali między innymi Jacek Kaczmarski (na płycie Bankiet (1992), zespół Kult na płytach Tata Kazika (1993) i Tata 2 (1996) oraz zespół Elektryczne Gitary.