ad

Etiologia oraz leczenie nadciśnienia tętniczego

Według wytycznych WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) nadciśnienie tętnicze jest chorobą układu krążenia polegającą na utrzymującym się wzroście ponad ustalone normy ciśnienia tętniczego krwi.

Jakie są więc normy ciśnienia tętniczego krwi?

Prawidłowe ciśnienie tętnicze z podziałem na skurczowe i rozkurczowe obejmuje tak zwane ciśnienie optymalne wynoszące < 120 mmHg skurczowe i rozkurczowe < 80 mmHg, ciśnienie prawidłowe 120 – 129 mmHg/ 80 – 84 mmHg oraz ciśnienie prawidłowe wysokie, skurczowe 130 – 130 mHg, rozkurczowe 85 – 89 mmHg.

Nadciśnienie tętnicze można więc rozpoznać jeśli uśrednione wartości ciśnienia, obliczone na podstawie minimum dwóch pomiarów, wykonanych w trakcie co najmniej dwóch wizy lekarskich, są ≥ 140 mmHg ciśnienie skurczowego oraz 90 mmHg ciśnienia rozkurczowego. Nadciśnienie tętnicze w zależności od nasilenia dzieli się na stopnie. Stopień pierwszy, określany jako nadciśnienie łagodne, obejmuje ciśnienie w zakresie 140 – 159 mmHg skurczowe i 90 – 99 mmHg rozkurczowe, stopień drugi, czyli nadciśnienie umiarkowane to wartości odpowiadające przedziałom 160 – 179 mmHg i 100 – 109 mmHg. Stopień trzeci, a więc nadciśnienie ciężkie diagnozuje się gdy ciśnienie skurczowe wynosi ≥ 180 mmHg, a rozkurczowe ≥ 110 mmHg.

Nadciśnienie wrotne

Szczególnym rodzajem pozasercowego nadciśnienia jest tak zwane nadciśnienie wrotne objawiające się wzrostem ciśnienia krwi w żyle wrotnej powyżej 12 mmHg. Przez wątrobę przepływa około 1,5 l krwi na minutę, z czego prawie 2/3 pochodzi z żyły wrotnej, reszta głównie z tętnicy wątrobowej. Do rozwoju nadciśnienia wrotnego dochodzi wskutek zwiększenia oporu w krążeniu wrotnym i zastoju krwi. Najczęstszą przyczyną rozwoju nadciśnienia wrotnego jest blok wątrobowy powstający w wyniku marskości wątroby, jej polekowego uszkodzenia lub pośrednio w przebiegu innych chorób.

Nadciśnienie tętnicze leczenie

W farmakoterapii nadciśnienia tętniczego stosuje się preparaty o działaniu hipotensyjnym. Leki na nadciśnienie obejmują między innymi leki moczopędne, a wśród nich szczególnie tiazydy np. hydrochlorotiazyd oraz indapamid czy chlortalidon. Ich działanie hipotensyjne polega na zmniejszeniu objętości osocza oraz płyny pozakomórkowego, co prowadzi do spadku pojemności minutowej serca i zmniejszenia oporu obwodowego naczyń krwionośnych. Podobne działanie wykazują niektóre zioła na nadciśnienie takie, jak na przykład liść brzozy czy pokrzywy. Więcej porad dotyczących naturalnych metod leczenia nadciśnienia można znaleźć na stronie http://dbamoserce.pl/mozna-wyleczyc-nadcisnienie-tetnicze/ .

W leczeniu nadciśnienia tętniczego stosowane są także leki beta-adrenolityczne. Mechanizm działania tej grupy leków opiera się przede wszystkim na zmniejszeniu częstości skurczów serca, jego pojemności minutowej i wyrzutowej poprzez blokowanie receptorów adrenergicznych oraz hamowaniu wydzielania reniny. Do beta-blokerów zalicza się między innym metoprolol czy nebiwolol. Jeśli chodzi o nadciśnienie tętnicze objawy zmniejszają także blokery kanałów wapniowych, inhibitory konwertazy angiotensyny I oraz antagoniści receptora AT1.