4 lipca 2016 roku mja 21 rocznica śmierci ks. Lucjana Jaroszki. Był Honorowym Obywatelem Pabianic. Tytuł ten przyznała mu Rada Miasta 3 listopada 1993 roku w uznaniu szczególnych zasług położonych w rozwój miasta i dla dobra jego mieszkańców.

Ksiądz Lucjan urodził się w Pabianicach 30 kwietnia 1913 roku. Dzieciństwo i młodość spędził w domu rodzinnym przy ul. Moniuszki 20. Uczył się w Szkole Podstawowej nr 6 i Gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego. W 1933 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi wybrał kierunek filozoficzno -pedagogiczny. Wyróżniał się zdolnościami, religijnością i koleżeńską życzliwością. Tu nawiązał wieloletnią przyjaźń z księdzem Stanisławem Świerczkiem, późniejszym proboszczem parafii św. Mateusza.

Ks. Lucjan świecenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1939 roku w Katedrze Łódzkiej z rąk biskupa Włodzimierza Jasińskiego. Ten biskup wyznaczył pabianiczanina na studia do Rzymu. Wybuch wojny przekreślił te plany. Ksiądz Jaroszka został w Pabianicach pełniąc funkcje wikariusza w parafii św. Mateusza i kapelana w szpitalu przy ul. Żeromskiego. Odprawiał msze w prywatnych domach, udzielał sakramentów. Związał się z Szarymi Szeregami i Armią Krajową, której został kapelanem. Prowadził tajne nauczanie.

W 1943 roku został aresztowany przez hitlerowców i osadzony w wiezieniu przy ul. Szterlinga w Łodzi. Był więźniem obozów koncentracyjnych w Mathausen i Dachau. Po oswobodzeniu i uzyskaniu wolności wrócił do Pabianic. W czasie wojny stracił dwóch braci, matkę i ojca. Został sam. Postanowił wyemigrować do Bawarii, gdzie uzyskał możliwość odbycia studiów prawniczych na Wydziale Prawa Kanonicznego w Dylingen. Prace magisterską obronił w 1947 roku. W 1950 opuścił Niemcy i udał się do Australii, gdzie był duszpasterzem Polonii. Po długich latach na obczyźnie wrócił do Pabianic i parafii św. Mateusza. Będąc częściowo w stanie spoczynku działał czynnie dla spraw kościoła i miasta.

Był fundatorem popiersia Jana Pała II na kościele św. Mateusza, uczestniczył aktywnie w przywróceniu miastu Pomnika Legionisty, angażował się przy budowie pomnika Maksymiliana Kolbego. Swoją ojcowiznę podarował pod budowę kościoła św. Maksymiliana. Sfinansował epitafium dla ks. Stanisława Świerczka. Dziełem jego wieloletniej pracy jest czterotomowa Kronika Parafii św. Mateusza i św. Wawrzyńca w Pabianicach. Zmarł 4 lipca 1995 roku.

W uznaniu jego zasług nadano mu godność kapelana Jego Świątobliwości papieża Pawła VI, prałata honorowego Jana Pawła II, protonotariusza Apostolskiego oraz kanonika Kapituły Łódzkiej Archikatedralnej.