Od kilku lat ksiądz biskup ciężko chorował. Nie brał udziału w publicznych uroczystościach kościelnych. Ostatnią mszę świętą w rodzinnych Pabianicach odprawił przed trzema laty. W kościele św. Mateusza modlił się wtedy w intencji rozwoju miasta i dobra jego mieszkańców.

W 2002 roku odebrał tytuł Honorowego Obywatela Pabianic. Podziękował za to z humorem: „Całuję panie w rączki, a panów w czółko. W Pabianicach byłem tylko ministrantem, a dziś na spotkanie ze mną przyszedł sam prezydent miasta".

Urodził się 29 lutego 1929 roku. Mieszkał z rodzicami i siostrą w kamienicy przy Starym Rynku. Był ministrantem w kościele św. Mateusza.

- To był niezwykły człowiek o wspaniałym umyśle - mówi ksiądz Jan Szuba, proboszcz parafii. - Uchodził za autorytet w dziedzinie metafizyki.

Gdy 1 września 1963 roku w łódzkiej katedrze ksiądz Bohdan Bejze odbierał sakrę biskupią z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego - prymasa tysiąclecia, miał zaledwie 34 lata. Był najmłodszym biskupem na świecie (Karol Wojtyła, gdy został biskupem, miał 38 lat).

Msza św. pogrzebowa rozpocznie się w środę o godzinie 11.00 w łódzkiej katedrze przy ul. Piotrkowskiej. Weźmie w niej udział prymas Polski, kardynał Józef Glemp. Ciało biskupa Bejzego zostanie złożone na cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.

Msza św. żałobna w Pabianicach rozpocznie się w środę o godzinie 18.00 w kościele św. Maksymiliana Kolbego.


***
Bohdan Bejze chodził do podstawówki przy ul. Pułaskiego. Potem uczył się w gimnazjum Śniadeckiego. Maturę zdał w 1948 roku w liceum Królowej Jadwigi. Teologię studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. 14 czerwca 1953 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Michała Klepacza. Przez 6 lat studiował na Wydziale Filozofii Katolickiej Uniwersytetu Lubelskiego. Tam obronił doktorat z filozofii. Był wykładowcą w łódzkim seminarium.

W latach 1961-1999 wykładał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Był wysłannikiem na II Sobór Watykański. W 1972 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego Akademii Teologii Katolickiej, a w 1992 roku najwyższy w Polsce tytuł naukowy - profesora zwyczajnego.

Był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski do spraw Kultury, członkiem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Societa Internazionale Tomaso d’Aquino w Rzymie.