Największą budowlę Pabianic przez lata zwano tkalnią centralną lub tkalnią wysoką. Harowało w niej kilka pokoleń mieszkańców naszego miasta

Pabianice przełomu XIX i XX wieku: żydowscy kupcy dyktują wysokie ceny, zdzierając skórę z mieszczan. Aby przerwać ten łupieżczy monopol, otwierane są sklepy Społem

W latach 50. zeszłego wieku nasze miasto zajmowało pierwsze miejsce w województwie łódzkim i było w ścisłej czołówce kraju. Mało kto dorównywał nam w piciu wódki i spirytusu rozcieńczonego wodą ze studni

W latach 50. zeszłego wieku nasza fabryka żarówek była gigantem. Co miesiąc robiła półtora miliona żarówek. Co z tego, skoro większość jechała na eksport

Tłukli obywateli gumowymi pałkami, ścigali pijanych rowerzystów i woźniców, chuliganów spryskiwali gazem łzawiącym. Harowali w czynie społecznym – po codziennej robocie w fabrykach

Przed wybuchem drugiej wojny światowej pabianicką papiernię zaliczano do największych w Polsce. Co miesiąc dawała 700 ton papieru piśmiennego, afiszowego i albumowego. I wciąż rosła

„Chodźmy do Zwierzyńca…” – elegancki pabianiczanin szepcze do ucha młodej damie. Bierze ją pod rękę i skręca z ulicy Zamkowej w szeroką aleję pośród drzew. Jest rok 1850

Lasy, rzeki, strumyki, moczary – tak przed trzema wiekami wyglądały nasze ziemie. Jan Długosz pisał, że łatwiej tu trafić na legowisko dzikiego zwierza, niż na łan uprawny ziemi

Jeszcze nigdy na Bugaju nie panował tak ożywiony ruch, jak 23 lipca 1966 roku. Od poranka całe rodziny pabianiczan ciągnęły w stronę nowego kąpieliska

Zbieranie zboża z podpabianickich pól było marnym interesem. Dwór najwięcej zarabiał na pędzeniu gorzałki i warzeniu piwa. To dawało ponad połowę rocznych dochodów