Ulica Leopolda Okulickiego – w latach 1878–1910 nazywana była Ogrodową, zapewne od pierwszego ogrodu spacerowego, który powstał w 1831 roku pomiędzy nią, św. Rocha i Piłsudskiego. W latach 1910–1936 określano ją mianem Zwierzyńca. Z kolei ta nazwa odnosi się do umiejscowionej w ogrodzie małej menażerii. Menażeria stała się tak dużą atrakcją, że wkrótce cały park zaczęto nazywać Zwierzyńcem.
Ta pierwsza pabianicka ulica Ogrodowa (obecna, trzecia w dziejach Ogrodowa, biegnie w północnej części miasta, pomiędzy Karniszewicką a Kwiatową) była w miasteczku dość reprezentacyjnym miejscem, spełniała funkcję „spacerownika”.
W roku 1936 ulicę „przechrzczono” na Pierackiego. Bolesław Pieracki (1895-1934) – pułkownik, polityk. 1930-1931 minister bez teki, od 1931 roku minister spraw wewnętrznych. Zamordowany przez nacjonalistów ukraińskich. Pośmiertnie został kawalerem Orderu Orła Białego.
W czasie okupacji ulicę przemianowano na Gottlieba Krusche – Gasse (był to pierwszy Krusche w Pabianicach).
Po wojnie na patrona ulicy wybrano Zygmunta Berlinga. Zygmunt Berling (1896–1980) - generał broni Wojska Polskiego, uczestnik walk o niepodległość Polski, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Skazany przez sąd wojenny Rzeczypospolitej Polskiej w roku 1943 na śmierć za dezercję z Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, z nominacji Stalina generał Ludowego Wojska Polskiego, dowódca 1 Armii WP, od 1963 członek PZPR.
Przez kilkanaście lat w jednym z niewielu budynków mieszkalnych przy ulicy Berlinga funkcjonował ośrodek dla niepełnosprawnych. Pracowała tam słynna olimpijka, Jadwiga Wajsówna.
W 2008 roku ulicę Berlinga przemianowano na ulicę Leopolda Okulickiego. Okulicki był generałem brygady Wojska Polskiego i ostatnim komendant głównym Armii Krajowej.
Dane o ulicach pochodzą ze źródeł Muzeum Miasta Pabianic. Zostały opracowane przez Leszka Ramisza na podstawie planów miasta z lat 1796 – 1988.