Ulica Maksymiliana Barucha – w latach 1823–1928 była w tym miejscu polna droga bez nazwy. W 1928 roku powstała ulica Maksymiliana Barucha. W latach II wojny światowej Niemcy nazwali ją Kraftwerkstrasse („ulica elektrowni”). Biegła do Partyzanckiej. Odcinek od Partyzanckiej w pole nazwali Winkelstrasse („ulica rogowa, narożnikowa”). Po wojnie powrócono do nazwy ul. Barucha.
Maksymilian Baruch – ur. 1861 w Pabianicach, zm. 1933 w Nicei. Historyk, prawnik. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim, studiował medycynę i prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1917 był sędzią Sądu Okręgowego w Warszawie, a w latach 1919–1921 przewodniczącym Wydziału Cywilnego tego sądu. Ponadto pracował jako kustosz Archiwum Akt Dawnych w Warszawie (od 1916). Zajmował się historią państwa i prawa polskiego oraz dziejami miast polskich. Współpracował w wydawaniu Kodeksu Napoleona. Autor I monografii historii Pabianic „Pabianice, Rzgów i wsie okoliczne”, wydanej w 1903 roku (I część).